Agresywne zachowanie psów są ogólnie dzielone na dwie główne kategorie: zachowania drapieżnicze i agresję afektywną
Różnią się one przede wszystkim celem oraz regulacją neuronową.
Schematy ruchowe drapieżników stanowią część
zachowań, związanych ze zdobywaniem jedzenia – celem jest zdobycie pokarmu poprzez zabicie i konsumpcję ofiary.
W przypadku psów, sekwencja drapieżnicza zawiera różne schematy ruchowe (bardziej ogólnie definiowane jako
zachowania drapieżnicze, zachowania łowieckie):
zorientowanie na ofiarę,
śledzenie wzrokiem,
ukąszenie,
zabójcze ukąszenie,
wypatroszenie
konsumpcja
W literaturze opisane jest, że psy mogą zaangażować się w drapieżnictwo zarówno w stosunku do
własnego, jak i innego gatunku, np. Ludzi
Takie zachowanie najczęściej określane jest jako „agresja drapieżnicza”.
Uznaje się to za pozbawiony emocji, nieafektywny rodzaj agresji, gdzie komunikacja pomiędzy jednostkami nie istnieje, a
pobudzenie empatyczne jest niskie.
Z drugiej strony agresja społeczna/afektywna,(która może być ofensywna lub
defensywna) posiada silny element komunikacyjny i towarzyszy mu istotna aktywacja empatii.
Agresja społeczna
ma na celu: zwiększyć dystans pomiędzy jednostkami
uniknąć negatywnych skutków relacji poprzez
demonstrację zachowań zastraszających (np. warczenie, stroszenie się, kłapanie zębami)
Agresja afektywna
wywoływana jest:
przejściowymi stanami emocjonalnymi np. frustracją, lękiem, irytacją, strachem.
Poza powyższymi
różnicami, regulacja neuronowa agresji drapieżniczej i afektywnej uaktywnia różne struktury mózgu.
