Ogon wspiera komunikację psa, a jego pozycja i ruch przekazują różne informacje dotyczące stanu emocjonalnego i intencji psa.
- Ogon uniesiony w górę, może komunikować pewność siebie, pobudzenie lub chęć nawiązania pozytywnego kontaktu z innym osobnikiem np. chęć powitania i zabawy.
- Sztywny ogon sugeruje zagrożenie lub niepokój odczuwany przez psa.
- Z drugiej strony ogon trzymany nisko lub nawet schowany pomiędzy tylnymi nogami sygnalizuje strach, niepewność lub wycofanie, jako że pomaga zmniejszyć ogólny rozmiar ciała psa.
- Ogon poruszający się luźno z prawa na lewo sygnalizuje przyjacielskość i ekscytację.
- Za to szybkie ruchy ogona wskazują na różne stany wewnętrzne w zależności od jego pozycji:
°pewność siebie komunikowana jest poprzez trzymanie ogona wysoko w górze,
°niskie machanie kojarzone jest zwykle z niepewnością, nerwowością i konfliktem wewnętrznym.
Istnieją dowody, że kierunek ruchu ogona jest elementem komunikacji międzygatunkowej. Konkretnie, gdy pies spogląda na obiekt kojarzący mu się pozytywnie (np. opiekun), jego ogon porusza się bardziej na prawą stroną.
Z kolei gdy pies spogląda na obiekt budzący trudne emocje (nieprzyjazny pies z czytelnym zachowaniem agresywnym), ogon ma tendencję do poruszania się w lewą stronę.
Wiedząc, że ruch ogona zależy od kontralateralnych półkul mózgu, kierunek prawo-lewo jest zgodny z hipotezą o specjalizacji lewej półkuli mózgu do kontroli pozytywnych odpowiedzi behawioralnych (machanie ogona w prawo na pozytywne bodźce) oraz prawej półkuli do odpowiedzi wycofywania się (machanie w lewo w reakcji na negatywne bodźce).
Psy wydają się być w stanie wychwycić asymetrię ruchów ogona wśród osobników tego samego gatunku i tym samym pośrednio wydedukować ich stan emocjonalny.
