Jest to rodzaj przekazywania informacji u psów, który zachodzić może zarówno celowo: znaczenie moczem, kałem, […]
KOMUNIKACJA WĘCHOWA
Komunikacja to proces przekazywania i odbierania informacji, a także negocjowania ich znaczenia. Poszerzając swoją wiedzę o języku naszych psów- zbliżamy się do nich. Przechodzimy na wyższy level rozumienia, wspierania i konwersacji. Tutaj zaczyna się przyjaźń, której daleko do tresury i zniewolenia.
Zacznijmy od komunikacji węchowej, najbardziej tajemniczej, bo najmniej dostępnej dla nas.
JAKI JEST CEL KOMUNIKACJI?
1) Budowanie relacji społecznych.
2) Unikanie i rozwiązywanie konfliktów.
3) Ekspresja emocji.
4) Przedstawianie siebie.
5) Nawiązywanie relacji seksualnych (rozmnażanie).
6) Zbieranie i przekazywanie informacji
7) Sprawowanie kontroli.
8) Zmotywowanie drugiego osobnika do zmiany zachowania lub wykonania określonej czynności
PODZIAŁ KOMUNIKACJI
Język psów można podzielić na komunikację wizualną (informacje przekazywane za pomocą pozycji ciała i określonych gestów), komunikację węchową oraz werbalną. Czasem wyróżnia się także tzw. komunikację dotykową – związaną z bliskim kontaktem między osobnikami. Komunikacja niewerbalna (węchowa, wizualna oraz dotykowa) stanowi w sumie aż 98% słownika psów.
KOMUNIKACJA WIZUALNA
Komunikacja wizualna polega na przekazywaniu przez psy informacji za pomocą przyjmowania określonej postawy, zwrócenia ciała w jakimś kierunku, ułożenia go w specyficzny sposób, prędkości poruszania się, intensywności zachowań, a także napięcia mięśni i szybkości oddychania. Oczywiście, nie każdy komunikat jest przez psa wykorzystywany świadomie i stanowi część celowej konwersacji.
KOMUNIKACJA WĘCHOWA
Jest to rodzaj przekazywania informacji u psów, który zachodzić może zarówno celowo: znaczenie moczem, kałem, wydzielinami gruczołowymi, jak i nieintencjonalnie. Umożliwia on komunikację nie bezpośrednią, bez potrzeby wchodzenia w bliski kontakt fizyczny z drugim osobnikiem.
Psy potrafią odczytać ogromną ilość informacji, bazując jedynie na swoim węchu. Dzięki niemu mogą odróżnić od siebie inne osobniki swojego gatunku, zebrać dane na temat potencjalnego zagrożenia, partnera do rozrodu a nawet stanu emocjonalnego drugiego osobnika. Na zachowania związane z pozostawieniem swojego zapachu w otoczeniu, duży wpływ ma stan emocjonalny psa. Psy wykazujące agresję znaczą częściej i bardziej intensywnie niż inne.
Zachowaniem związanym z komunikacją zapachową, jest m.in. obwąchiwanie okolic odbytu oraz genitaliów. Często zachowanie to pełni funkcję demonstracji. Pies może być zainteresowany również okolicami pyska, uszu, pachwin oraz szyi drugiego osobnika. Dzieje się tak, ponieważ w tych miejscach na ciele psa znajdują się gruczoły zapachowe. Każdy region niesie ze sobą prawdopodobnie inną informację zapachową.
Pies, który chce zamanifestować drugiemu swoją pozycję społeczną, może również zaznaczyć moczem na urynie przeciwnika lub obok niej, oznaczyć moczem (lub kałem) teren, oznaczyć coś (lub kogoś) odbytem i otarciem ramienia. Celem zachowań takich jak tarzanie się lub otrzepanie również może być pozostawienie swojego śladu zapachowego przez psa.
Czasem grożąc innemu psu, agresywny osobnik może zacząć drapać o ziemię wszystkimi czterema lub tylko dwiema łapami, starając się zostawić swój zapach na trawie. Można interpretować to zachowanie jako groźbę, jeśli podczas niego występują także inne sygnały z grupy agonistycznej (wszystkie zachowania, które występują podczas konfliktu)
Węszenie może być związane również ze stresem, w sytuacji gdy pies pragnie odciąć się od bodźca, który go niepokoi. Także nawęszanie w powietrzu w kierunku stresora oraz obwąchiwanie własnych genitaliów przez samce utożsamiane bywa z odczuwaniem napięcia lub lęku.