Systematyczny trening w stałej grupie psów, daje szansę psom na otwarcie się na kontakty społeczne z psami i ludźmi. Psy komunikują się ze sobą, z nami, poprzez mowę ciała, pysk, spojrzenia, sekwencję ruchów, napięcie mięśni, wokalizację. Komunikują się też poprzez komunikację chemiczną, nie bezpośrednio. Przekład: W trakcie naszych zajęć, jeden pies na znaczy jakiś fragment naszego placu, np. tarza się, znaczy moczem. Spogląda na psa, któremu zostawił tam wiadomość. Adresat tej zapachowej wiadomości, podchodzi w chwili przerwy (prosimy uczestników szkoleń grupowych o to, aby “włóczyli się” za psem w trakcie przerw, podążali za psem), obwąchuje i odpowiada, np. znaczy moczem. Tak może zrodzić się przyjaźń! Na następnych zajęciach również nie bezpośrednio się ze sobą komunikują, później zaczynają spoglądać na siebie z luźnym ciałem, miękkim okiem i okazuje się, że polubiły się! Zadaniem opiekunów jest wychwycić takie sytuacje! Jednych lubimy innych nie, dokładnie tak samo mają psy (zjawisko referencji społecznej).
Znalezienie kolegi, koleżanki, a nawet przyjaciela dla naszego psa, to jeden z ważniejszych tematów dla opiekunów. Nie dotyczy to wszystkich psów, bo niektóre psy rzeczywiście nie potrzebują do szczęścia innych czworonogów, ale jako bardzo społeczne zwierzęta, większość jednak chciałabym mieć w swoim życiu stałego partnera społecznego, czyli mówiąc prosto -kolegę. Nie są dobrym pomysłem szkoły dla psów, w których zmieniają się cały czas grupy treningowe, nie są dobrym pomysłem wybiegi dla psów i to nie jest sprawa dyskusyjna, tam po prostu pies musi za każdym razem adaptować się od nowa.
