Trening kooperacyjny- Ten typ treningu koncentruje się na dialogu z psem i jego poczuciu sprawczości, aby wiedział, że ma […]
Trening kooperacyjny
Ten typ treningu koncentruje się na dialogu z psem i jego poczuciu sprawczości, aby wiedział, że ma kontrolę nad tym co w danym momencie mu robimy. Trening kooperacyjny polega na wyłapaniu i ustaleniu dwóch rodzajów sygnałów wysyłanych przez psa. Sygnału, który powie nam, że wyraża on zgodę na współpracę z nami, oraz sygnału oznaczającego chęć zakończenia interakcji. Dzięki temu nasz pupil zyskuje możliwość wyrażenia świadomej zgody na pracę z opiekunem. Bez względu na to jaką decyzję podejmie, powinien być nagrodzony – jeżeli chcemy dać mu możliwość wyboru, nie możemy karać go za brak zgody. Odmowa wydania przysmaków za to że pies się na coś nie zgodził, będzie dla niego stratą.
Wspomniany trening wpływa bardzo pozytywnie na relacje, ponieważ jego podstawą jest dobrowolne uczestnictwo w nim psa. Dzięki niemu zwierzę rozumie co będziemy mu chcieli zrobić, ale rozumie też, że w każdej chwili może tę czynność przerwać.
W związku z tym musimy umówić się ze zwierzęciem, na rozpoczęcie treningu kooperacyjnego i musimy mieć umówiony sygnał na jego zakończenie.
Jak wypracować wspólną nić porozumienia?
Rozpoczęciem treningu może być rozłożenie dywanika w określonym miejscu i oczekiwanie tam na psa z garścią pełną smakołyków. Pamiętajmy o tym, żeby smakołyki z którymi będziemy pracować, nie były tymi, za którymi nasz pies szaleje – będzie się to wiązało z pewną presją wywieraną na psie : być może nie będzie chciał być dotykany, ale będzie pragnął zjeść swoje ulubione przysmaki. Jeśli zwierzak chce uczestniczyć w treningu to do nas podchodzi, jeśli nie to próbujemy zainicjować trening kolejnego dnia.
Wybór jest tutaj czynnikiem, który odróżnia go od zwyczajnego przyzwyczajania do dotyku i oswajania ze szczotką do czesania, szelek, itd.
Komunikacja to podstawa!
- Komunikacja podczas dotykania psa
Podczas głaskania nasz pies może sygnalizować, że chce już skończyć interakcję z nami. Dobrze nauczyć się rozpoznawać takie sygnały.
W momencie, kiedy dotykamy swojego psa, powinniśmy zwracać uwagę na jego mowę ciała. Nie rozpoczynamy interakcji jeżeli pies odpoczywa w swoim legowisku lub śpi – nikt nie lubi, kiedy mu się przeszkadza w wykonywaniu jakiejkolwiek czynności. Obserwujemy czy jest on rozluźniony, nauczmy się rozpoznawać sygnały uspokajające takie jak:
- oblizywanie warg
- kładzenie uszu
- odwracanie wzroku
- ziewanie
- znieruchomienie
Tymi zachowaniami pies usiłuje nam zakomunikować, że się stresuje i że sytuacja w której się znalazł jest dla niego delikatnie mówiąc niekomfortowa. Prosi nas tym samym o zwiększenie dystansu. Nieuszanowanie wysyłanych przez niego sygnałów może być fatalne w skutkach : to właśnie wtedy psy zaczynają zachowywać się agresywnie- warczeć albo gryźć, ponieważ chcą uciec z opresyjnej sytuacji.
Aby odkryć, co preferuje nasz pies, warto go obserwować podczas głaskania. Którą część ciała nadstawia, kiedy się odsuwa lub mruży oczy. Każdy pies ma swoje ulubione miejsca na ciele w które lubi być dotykany, są to tzw strefy komfortu : zazwyczaj są to okolice szyi i piersi, brzuch, wewnętrzna strona ud oraz nasada ogona. Natomiast większość psów zdecydowanie nie przepada za głaskaniem lub klepaniem po głowie, całowaniem oraz przytulaniem.
- Komunikacja podczas zabawy
Doceniajmy kiedy pies inicjuje zabawę z nami poprzez przynoszenie różnych zabawek. Podczas zabawy szarpakiem obserwujmy czy pies nie ma dosyć. Pies daje sygnały czasem nawet bardzo subtelne takie jak łapanie zabawki blisko naszej ręki (to może być sygnał żebyśmy ją puścili), wciskanie jej nam do ręki. Puszczajmy szarpak podczas zabawy i obserwujmy czy pies wraca z nim do nas, czy może jednak woli odejść i pobawić się sam.
- Komunikacja podczas treningu
Podczas treningów róbmy swojemu psu dużo przerw, polegających na odrzucaniu smaczków daleko od nas. W ten sposób dajemy mu możliwość wyboru czy ma ochotę na dalszy trening z nami, czy może jednak chce się zająć swoimi psimi sprawami. Czasem sygnały wysyłane przez psa mogą być bardzo subtelne takie jak wolniejsze powroty na miejsce treningu, czy odwracanie wzroku od opiekuna. Po ich wychwyceniu nagrodźmy psa rzucając garść smaczków na ziemię i zakończmy wspólny trening.
- Komunikacja będąca prośbą o wsparcie opiekuna
Bardzo ważne jest posiadanie umówionego znaku, który sygnalizuje prośbę o wsparcie od opiekuna – dotyczy to głównie relacji z innymi psami. Jeśli zwierzę czuje się zagrożone, to musi mieć pewność, że go ochronimy. To może się wiązać z tym, że małego psa weźmiemy na ręce, a z większym odejdziemy od zagrożenia (np. od innego psa którego obawia się nasz pies), zanim ten zacznie odczuwać stres, który popchnie go do oszczekiwania, dystansowania tego czego się obawia.
Kooperacyjny trening medyczny
Zastanawiałeś się kiedyś jak przygotować swojego psa do sytuacji w których będzie trzeba go unieruchomić i poddać zabiegom mniej przyjemnym, takim jak obcinanie pazurków, zakrapianie oczu czy zaglądanie do zębów?
Odpowiedzią jest medyczny trening kooperacyjny!
Jeżeli mamy ustalony z naszym psem sygnał oznaczający zgodę na dotyk, oraz sygnał proszący o przerwanie danej czynności – możemy rozpocząć z nim kooperacyjny trening medyczny. Trening ten przygotowuje psa do sytuacji, w których będziemy potrzebowali go unieruchomić i poddać zabiegom mniej przyjemnym, takim jak obcinanie pazurków, zakrapianie oczu, zaglądanie do zębów. Ten trening również wpływa bardzo pozytywnie na relacje psa i opiekuna, ponieważ u jego podstaw, jest dobrowolne uczestnictwo.
Dzięki treningowi zwierzę rozumie co będziemy mu chcieli zrobić, rozumie też, że w każdej chwili może tę czynność zakończyć.
Dlaczego dokonywanie wyboru przez zwierzę jest dla niego takie ważne?
Brak możliwości dokonania wyboru jest nienaturalne i bardzo źle wpływa na zdrowie psychiczne zwierząt. Współczesne psy są całkowicie zależne od swoich opiekunów i mają w życiu bardzo dużo kontroli i bardzo mało wyboru.
Brak możliwości podjęcia decyzji, jest doświadczeniem bardzo bolesnym. To my wyznaczamy kiedy nasze psy śpią, jak się bawią, z kim się bawią, z kim mieszkają, co i gdzie jedzą, kiedy i gdzie się załatwiają. Współczesne zwierzęta towarzyszące najczęściej nie doświadczają nawet odrobiny wolności, swobody, radości płynącej ze swobodnej eksploracji. Nasi czworonożni towarzysze są bardzo często totalnie przez nas zniewoleni, a psychiczny ból który temu towarzyszy pcha je do tak zwanych zachowań problemowych takich jak zachowania agresywne, fobie, nadmierna lękliwość, reaktywność oraz nerwice. Niektóre osobniki zamykają się w sobie, zamarzają, wpadają w wyuczoną bezradność. Problem pojawia się, gdy zachowania eskalują w agresję.
Każde zwierzę potrzebuje doświadczać wolności, nawet w ograniczonym zakresie, ale jednak, decydowanie o sobie to naturalna potrzeba zwierząt.
Relacje opiekuna z psem które są oparte na współpracy dają psu poczucie sprawczości oraz kontroli, wzmacniają go psychicznie, pomagają zminimalizować frustrację, smutek czy złość a w efekcie polepszają jego jakość życia. Świadomość, że ma się kontrolę nad tym co się z nami dzieje, daje poczucie bezpieczeństwa.
Wybór jest odpowiedzą! Każde zwierzę powinno mieć szansę decydowania o sobie, choćby w okrojonym zakresie. Kiedy pies poczuje, że może nam coś powiedzieć, a my to uszanujemy, będzie znacznie lepiej i chętniej z nami współpracował..