Zabawa bywa często mylona przez opiekunów z zachowaniami demonstracyjnym. Bardzo często psy, które spotykają się po raz […]

Zabawa bywa często mylona przez opiekunów z zachowaniami demonstracyjnym. Bardzo często psy, które spotykają się po raz pierwszy na wybiegach, łąkach, zdaniem opiekunów- bawią się ze sobą, natomiast zachowania, które prezentują nie mają nic wspólnego z zabawą. 

Zachowanie demonstracyjne mogą eskalować do zachowań agresywnych, a opiekunowie bardzo często są zdumieni, ponieważ wydawało im się, że psy się bawią, a w pewnym momencie zaczęły się gryźć.  Psy najprawdopodobniej od samego początku nie bawiły się ze sobą, tylko próbowały demonstrować swoje talenty,  testowały się,  prezentowały swoją siłę, szybkość, sprawczość, zarządzanie przestrzenią-  generalnie ustalały, kto jest bardziej wpływowy i silniejszy. 

Zachowania demonstracyjne służą przedstawieniu drugiemu osobnikowi swojej siły i statusu.  Interakcje tego typu nie zawierają bardzo intensywnego i przedłużonego kontaktu fizycznego. 

Wśród tych zachowań możemy wyróżnić:

•  Postawy, przyjmowane przez psy pozycje ciała,
•  Kontrolę przestrzeni,
•  Kontrolę zasobów,
•  Znaczenie terenu.

Są to m.in takie zachowania jak: 

• ukłon z rozłożonymi szeroko łapami, 
•  położenie pyska na łopatkach/karku drugiego psa, 
•  gry rywalizacyjne (będzie więcej o tym) 
•  odsunięcie od zasobu (opiekuna, wody, zabawki)
•  przemieszczenie drugiego psa w przestrzeni,
•  znaczenie łapami po oznaczeniu zapachowym terenu,
•  dotknięcie drugiego osobnika nosem itd. 

Do mowy ciała, mającej na celu zademonstrowanie siły danego osobnika, poprzez wizualne  jego powiększenie, należy między innymi

•  wysoko uniesione  ciało, 
•  stanie niemal na czubkach palców, 
•  głowa i ogon w górze (lub zakrzywiony na grzbiecie), 
•  uszy ustawione do przodu. 
•  wargi mogą być podniesione, 
•  zjawisko piloerekcja (nastroszona sierść, szczególnie na karku)

Analizując postawę ogona osobnika pewnego siebie, chętnego do powitania i rozmowy z  drugim psem, możemy zauważyć, że jest on zwykle uniesiony wysoko. Trzymany luźno w  górze, wskazuje na wysoką samoocenę psa. Jeśli natomiast mamy do czynienia z osobnikiem,  który w danym momencie jest pod większym wpływem stresu, ruchy ogona będą sztywne,  mimo uniesienia w górę, celem zademonstrowania siły.

Wzrok psa w przypadku zachowań demonstracyjnych często służy kontroli ruchu drugiego  osobnika. Przykładem może być chociażby zatrzymanie spojrzeniem psa lub też  krążenie wokół drugiego psa, ze wzrokiem skierowanym bezpośrednio na niego.

W przypadku zachowań związanych z demonstracją, uszy zwykle skierowane są do góry i do  przodu.

Pysk psa w tej kategorii nie ma aż tak rozległej roli, jednak może być czasem użyty w celu  delikatnego dotknięcia nosem ciała drugiego psa.

Autor: Sonia Maciuszek